సుమారు రాత్రి పదకొండు గంటల సమయం, ఊరు మొత్తానికి కరెంటు పోయింది, ఈదురు గాలులు, ఏదో తుఫాను వచ్చిందేమో అన్నట్టు తలపిస్తుంది అక్కడి వాతావరణం.. సాయంత్రం ఆరింటికి మొదలైన వాన జోరుగా ఏమాత్రం తగ్గకుండా కురుస్తూనే ఉంది. ఇంటి నుంచి అడుగు బైట పెడితే మళ్ళీ ఇంట్లోకి వస్తామన్న గారంటీ లేదు. నేల మొత్తం బురదగా అయిపోయింది.
ఊరి చివర ఆ ఊరికి తగ్గట్టే చిన్న రైల్వే స్టేషన్, చుట్టూ పొలాలు.. స్టేషన్ కిందే గోడకి ఆనుకుని ఉన్న ఒక చిన్న ఇల్లు, నాలుగు గోడలు, ఒక తలుపు, తాటాకులతొ కప్పిన చిన్న పైకప్పు.
ఆ చిన్ని ఇంట్లో కిరోసిన్ బుడ్డి వెలిగించి కొక్కానికి తగిలించింది అనసూయ, పక్కనే గచ్చు మీద పడుకుని కాలు మీద కాలు వేసుకుని వర్షాన్ని అమ్మనా బూతులు తిడుతూ విసిన కర్రతో విసురుకుంటున్నాడు భైరవ.
అనసూయ భైరవల పెళ్ళై ఈ నాటికి నెల కావొస్తుంది ఇద్దరిది ప్రేమ పెళ్లి కావడంతో సంతోషంగా ఉన్నారు. పెళ్ళికి గిఫ్ట్ గా వచ్చిన రెండు కోట్ల డబ్బుతొ పొలం కొనుక్కుని ఇప్పుడు తను ఉండే ఆ చిన్న ఇంటి పక్కనే పెద్ద ఇల్లు కట్టుకుంటున్నాడు.
ఇల్లంతా సర్ది వచ్చి మొగుడి పక్కన కూర్చుని భైరవ మోకాలి మీద తన గడ్డం పెట్టుకుని కాలు ఊపుతూ తన మొగుడిని చూస్తూ వాడి చేతిలో ఉన్న విసినకర్ర తీసుకుని ఊపుతూ కూర్చుంది.
అనసూయ : బావా, నేనొకటి అడుగుతాను చెప్తావా?
భైరవ : చెప్పవే.
అనసూయ : ఉన్న పళంగా నీకు ఇన్ని డబ్బులు ఎలా వచ్చాయి, పొలం కొన్నావ్ ఇల్లు కట్టిస్తున్నావ్, కారు కూడా కొంటానన్నావ్ కానీ ఇవన్నీ ఈ మారుమూల ప్రాంతంలో ఎందుకు చేస్తున్నావ్. సిటీలో కూడా కట్టుకోవచ్చు కదా.. నువ్వేదైనా తప్పు చేసావా?
పడుకుని ఉన్న భైరవ లేచి.. నీయమ్మ మీ ఆడోళ్ళకి అన్నీ కావాలే.. నేనే తప్పు చెయ్యలేదు ప్రతీ కుక్కకి ఒక రోజు వస్తుంది అలానే నాకూ వచ్చింది అంతే.
అనసూయ : కానీ ఇంత చిన్న వయసులో.. ఎలా
భైరవ : నీయమ్మ మూసుకుని పడుకోకపోతే చంపుతా.. డబ్బులు లేనప్పుడూ ప్రశాంతత లేదు ఇప్పుడు ఉన్నా లేదు, నా ఖర్మ అనుకుంటూ లేచి తలుపు తీసి వర్షంలో బైటికి వెళ్లి చెప్పులు అతుక్కుని నడవటం వల్ల విసుగుపుట్టి అక్కడే విప్పేసి వెళ్లి చెట్టు కింద నిల్చున్నాడు.
బురదలో నడవడం వల్ల కాళ్ళకి బురద అంటుకుని ఉంది, చెట్టు కింద నిల్చుని చెట్టుకి అంటుకున్న బురద రాస్తూ జేబులో నుంచి సిగరెట్ తీసాడు.
ఒక్కసారే సడన్ గా వర్షం గాలి రెండు ఆగిపోయాయి, కొంత ఆశ్చర్యంగానే చుట్టూ చూసాడు చుట్టు పక్కల చాలా చెట్లు ఉన్నాయి కానీ ఒక్క ఆకు కూడా కదలట్లేదు. ఏంటో ఈ వింతలు అనుకుంటూ లైటర్ వెలిగించాడు వెలగ గానే ఆగిపోయింది మళ్ళీ వెలిగించాడు ఆగిపోయింది ఎన్ని సార్లు వెలిగిస్తే అన్నీ సార్లు ఆగిపోయింది.
చివరిసరిగా ప్రయత్నిస్తూ బూతులు తిడుతూ గట్టిగా నొక్కాడు ఒక్కసారి పెద్ద మంట ఏదో బాంబు పేలినట్టు వచ్చింది అందులో ఒక మోహము అమ్మాయిది తనకి బాగా తెలిసిన మోహము కొన్ని సంవత్సరాలుగా ఆ మొహం గల అమ్మాయి దెగ్గర డ్రైవర్ గా పని చేసాడు ఎంతో నమ్మకంగా.. అందుకే చూసింది నిజమా కాదా అన్నట్టు ఆలోచిస్తుండగానే మళ్ళీ లైటర్ నొక్కాడు ఈ సారి ఇంకా క్లియర్ గా పెద్ద మంటల్లో తననే చూస్తూ నవ్వుతూ కనిపించింది. అమ్మగారు అంటూ రెండడుగులు వెనక్కి వేసి వెనక ఉన్న చెట్టుని గుద్దుకుని ఆగిపోయాడు.
సడన్ గా వర్షం మొదలయింది కానీ భైరవ ఉన్న ఆ చెట్టు కింద మాత్రం వర్షం పడట్లేదు.. గట్టిగా ఒక నవ్వు దాని వెంటే ఒక మూగ రోధన వినిపించేసరికి భైరవ ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టి తన శరీరం చల్లగా అయిపోయింది.
“భైరవా….” అని నవ్వుతూ ఒక గొంతు వినపడింది.. తల పక్కకి తిప్పి చూసాడు.. వాడి పక్కనే నిల్చుని ఉంది ఒక నల్లటి పొగ లాంటి శరీరం దానికి తల, తల మీద పెద్ద జుట్టుతొ భైరవని చూస్తూ గట్టిగా పిచ్చి పిచ్చిగా నవ్వుతూ అదే క్షణంలో హృదయవికారకంగా రోధించడం మొదలు పెట్టింది.
ఆ ఆకారం ఆ నవ్వులు గట్టిగా ఏడుపులు ఆ భీకరమైన గొంతు ఇవన్నీ చూడగానే భైరవ ఉచ్చ పొసేసాడు.. ఆ భయంకరమైన రూపాన్ని చూస్తూ చెట్టుకి ఆనుకునే చిన్నగా కింద కూర్చుండిపోయాడు.. ఒక్కసారిగా ఆ భయానక రూపం భైరవ మొహంలోకి వాడి కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి చూసింది.
“నీకు నా మీద మోజు కదా.. అందుకే నీకోసమే వచ్చాను భైరవ రా..” అని అమాయకంగా పిలుస్తూ వాడి పెదాలు అందుకుని అందినంత వరకు కొరికేసింది.. భైరవ మొహం అంతా రక్తం.. ఆ రూపంకి అప్పటికప్పుడు చెయ్యి ఎలా వచ్చిందో తెలీదు కానీ.. తన చెయ్యి భైరవ కడుపులోకి దూర్చి అరచేయికి గుండె దొరికేంత వరకు లోపలికి దూర్చి గుండె చేతి చుట్టు చెయ్యి వేసి గాల్లోకి ఎగిరింది భైరవతొ పాటు.
ఆకాశంలోకి ఎగిరి భైరవని చూస్తూ “ఏంట్రా ఇంకా చావలేదని చూస్తున్నావా నీ చావు నీ చేతుల్లో లేదు నా చేతిలో ఉంది.. ఇప్పుడు చావు… విశ్వాసం లేని కుక్క” అంటూ గుండెని పట్టుకుని గట్టిగా పిసికింది. ఆ రూపానికి తెలియంది ఏంటంటే అప్పటికే భైరవ చచ్చి చాలా సేపైయింది.
పిచ్చి పిచ్చిగా నవ్వుతూ భైరవ చేతులు కాళ్ళు విరిచి పక్కకి విసిరేస్తూ రక్తం తన మీద పోసుకుని ఏదో స్నానం చేస్తున్నట్టు తల రుద్దుకుని బాడీని పీసులు పీసులుగా విసిరేసింది.. తలని గట్టిగా పీకి శరీరం నుంచి వేరు చేసి బాడీని కింద పడేసి తలని ఫుట్ బాల్ తన్నిన్నట్టు తన్నింది గాల్లోకి.
కొంత సేపు ఇష్టం వచ్చినట్టు డాన్స్ ఆడుతూ రాక్షసానందం పొంది చిన్నగా ఏడవడం మొదలు పెట్టింది, గట్టిగా రోదిస్తూ మూలుగుతూ కోపంగా ఏడుపు ఆపేసి “ఎవ్వడినీ వదిలిపెట్టను పోతారు అందరూ పోతారు..” అని అరుస్తూ అక్కడ నుంచి మాయం అయిపోయింది.
అప్పటివరకు కురుస్తున్న కుండపోత వర్షం ఆగిపోయింది, ఈదురు గాలులు ఆగిపోయాయి.. మళ్ళీ శివపురం మాములుగా ఐయ్యింది.
కవిత : చిన్నా.. చిన్నా..
హాల్లో నుంచి బెడ్ రూంకి వచ్చి తన కొడుకుని లేపడానికి అరుస్తుంది కవిత, తన గాగల్స్, కొత్తగా కొన్న ఆడి కార్ కార్ కీస్ తీసి టేబుల్ మీద పెట్టి పడుకుని ఉన్న చిన్నా పక్కన కూర్చుంది.
కవిత : చిన్నా… చిన్నా.. లేవరా ఇలా ఇంకెన్ని రోజులు బాధపడుతూ కూర్చుంటావు లే..
కళ్ళు మూసుకుని తల నిండా రగ్గు కప్పుకుని కళ్లెమ్మట నీళ్లతో ఏడుస్తున్న నాకు అమ్మ మాటలు వినిపించేసరికి నిద్రలోనే పక్కనే చేతులతో తడిమాను, నా కూతురు కనిపించలేదు.. ఎమ్మటే లేచాను.. అమ్మ ప్రేమగా నా కళ్ళు తుడిచింది.
చిన్నా : చిన్ను ఏది?
కవిత : అదెక్కడికి పోతుంది, ఇక్కడే ఎక్కడో ఆడుకుంటూ ఉంటుంది.
లేచి బైటికి వెళ్లి చూసాను, ఇంట్లో ఉన్న పదనాలుగు రూములు వెతికాను. కనిపించకపోయేసరికి డౌట్ వచ్చి నా రూంకే తిరిగి వచ్చాను అమ్మ నన్ను అసహనంగా చూస్తు వెళ్ళిపోయింది.
నా రూంలో నాకు సంభందించిన చిన్న రూం ఒకటి ఉంది దాని డోర్ తెరిచి ఉండే సరికి లోపలికి వెళ్లాను. నిండా ఐదేళ్ళు కూడా నిండని నా చిన్ను అక్షిత ఫోటో ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని దండం పెడుతూ ఇంకా ఎన్ని రోజులమ్మా, ఎప్పుడు వస్తావ్ నన్ను వదిలి ఎలా ఉండగలుగుతున్నావ్ త్వరగా రా మ్మా.. ప్లీజ్ ప్లీజ్ అని కళ్లెమ్మటి నీళ్లతో బతిమిలాడుకోవడం చూసి నా హృదయం తరుక్కుపోయింది. కళ్ళు తుడుచుకుని చిన్ను వెనకాలే మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని నా వైపు తిప్పుకున్నాను.
చిన్ను : నాన్నా.. ఇవ్వాళ అమ్మ బర్తడే కదా, ఇవ్వాళ అయినా నా మాట వింటుందేమో అని అమ్మని అడుగుతున్నాను.. నువ్వైనా చెప్పు నాన్న అమ్మని త్వరగా రమ్మను. అని నన్ను వాటేసుకుంది.. తన మోహంలోకి చూసి తడిచిన బుగ్గలని తుడిచాను.
చిన్నా : అవును ఇవ్వాళ అమ్మ పుట్టినరోజు కదా నేను మర్చిపోయా అని తల గోక్కున్నాను.
చిన్ను : నిన్నూ… అని చెంప మీద కొట్టి.. అందుకే అమ్మ నిన్ను నన్ను వదిలేసి వెళ్ళిపోయింది.
చిన్నా : ఇది బాగుంది మీ అమ్మ వెళ్ళిపోతే నాదా తప్పు, చూడు నేను నీ కోసం ఇక్కడే ఉన్నాను మీ అమ్మే వెళ్ళిపోయింది.
చిన్ను : (ఏడుపు మొహం పెట్టి) నాన్నా.. అమ్మ వస్తుందా?
చిన్నా : తప్పకుండా.. నీ కోసం వస్తుంది.. నాకంటే మీ అమ్మకి నువ్వుంటేనే ఇష్టం కదా.. అమ్మ రాగానే గట్టిగా చెయ్యి పట్టుకుని ఇంకెక్కడికి వెళ్లకుండా తలుపు పెట్టేసి లాక్ చేసేసేయి.
చిన్ను : మరి ఒకవేళ రాకపోతే..?
చిన్నా : నువ్వు ఇప్పుడు ఎలాగో కొంచెం పెద్ద అయ్యావు కదా.. ఇంకొంచెం పెద్దయ్యేదాకా చూద్దాం… అప్పటికి రాలేదనుకో మనం ఇద్దరం చెరొక బ్యాగ్ వేసుకుని వెళ్లి వెతుకుదాం ఎక్కడ దొరికితే అక్కడ పట్టుకుని కట్టేసి ఇంటికి లాక్కొచేద్దాం సరేనా
చిన్నూ : ఇప్పుడే వెళదాం పదా నాన్నా
చిన్నా : ఆమ్మో.. ఇప్పుడు నువ్వు ఇంకా చిన్న పిల్లవే కదా ఇప్పుడైతే తప్పి పోతావు ఇంకొంచెం హైట్ పెరిగితే అప్పుడు వెళదాం.
చిన్ను : మరి ఇప్పుడు నువ్వు ఒక్కడివే వెళ్ళు.. నేను ఇంట్లోనే ఉంటాను.
చిన్నా : ఆమ్మో.. నిన్ను వదిలిపెట్టి నేను ఉండలేను బంగారం.. టైం వచ్చినప్పుడు ఖత్చితంగా మీ అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్ళిపోతాను.
చిన్ను : నేను కూడా అనగానే చిన్ను నోరు ముసాను
చిన్నా : అదే తీసుకొస్తా అని చెపుతున్నా
చిన్ను : నాన్నా.. అమ్మ అస్సలు మనల్ని ఎందుకు వదిలేసి వెళ్ళిపోయింది?
చిన్నా : అబ్బో.. ఇవ్వాళ మీ అమ్మ పుట్టినరోజని మీ అమ్మకి ఇష్టం అయిన పింక్ కలర్ గౌను వేసుకున్నావా… సూపర్
చిన్ను : మరి నేను పొద్దున్నే లేచి స్నానం చేసాను.. బాగున్నానా..?
చిన్నా : సూపర్ గా ఉన్నావు.. చాలా అంటే చాలా బాగున్నావ్.. అని ముద్దు పెట్టుకున్నాను.
చిన్ను : చాలా అంటే ఎంత?
చిన్నా : చాలా అంటే చాలా… అమ్మంత అందంగా ఉన్నావ్.. మీ అమ్మ స్టైల్లో చెప్పనా.. సెక్సీగా ఉన్నావ్
చిన్ను : థాంక్స్ నాన్నా.. అని సిగ్గుగా కౌగిలించుకుంది..
చిన్నా : నా బంగారానికి సిగ్గే.. అని హత్తుకున్నాను.. నా చిట్టి దాన్ని
చిన్ను : పదా.. ఇవ్వాళ ఫస్ట్ అమ్మకి ఇష్టమైన సినిమాకి వెళదాం, అమ్మకి ఇష్టమైనవే తిందాం అమ్మకి ఇష్టమైన చోటుకి వెళదాం ఆ తరువాత కేక్ కట్ చెయ్యాలి చాలా ఉన్నాయి.. త్వరగా స్నానం చెయ్యి.. నీదే లేట్..
చిన్నా : సరే సరే.. పదా వెళదాం… నేను రెడీ అయ్యి వస్తాను, నువ్వు ఈలోగా నా షర్ట్ తీసి ఉంచు. అని చిన్నూని ఎత్తుకుని బైటికి వచ్చి డోర్ లాక్ చేసి కీస్ నా జేబులో పెట్టుకున్నాను.
చిన్ను నా మీద నుంచి కిందకి దిగుతుంటే కనిపించింది.. చిన్నూ డ్రాయర్ వేసుకోలేదు..
చిన్నా : చిన్నూ.. డ్రాయర్ వేసుకోలేదా మళ్ళీ.. నీకెన్ని సార్లు చెప్పాను.
చిన్ను : హి హి హి.. మర్చిపోయా
చిన్నా : ఏయ్ దొంగ.. అబద్ధం.. నేను రెడీ అయ్యి వచ్చేసరికి నువ్వు డ్రాయర్ వేసుకొని ఉండాలి.. అస్సలు స్నానం చేసావా నువ్వు..?
చిన్ను : హిహి.. చేసా.. అని నోటి మీద చెయ్యి వేసుకుని నవ్వుతుంది.. అలా అక్షిత నాతో అబద్ధం చెప్పినప్పుడు నవ్వుతుంది.. నా అక్షిత ప్రతిరూపమే చిన్ను..
చిన్నా : అంటే నువ్వు స్నానం చెయ్యలేదు.. అని పారిపోతున్న చిన్నూ నడుము పట్టుకుని కితకితలు పెడుతుంటే నవ్వుతుంది.. ఆ నవ్వు గల మొహాన్ని చూస్తూ బతికేయొచ్చు.. వెనక జిప్ విప్పి గౌను తీసేసి బాత్రూంలోకి ఎత్తుకుని వెళ్లి ఆడిస్తూ నవ్విస్తూ స్నానం చేపించి టవల్ తొ తుడిచి మంచం మీద కూర్చోపెట్టాను..చిన్నా : చిన్నూ నువ్వు తుడుచుకుంటూ ఉండు నేను అలా వెళ్లి ఇలా వచ్చేస్తా అని చిన్నూ బొడ్డు మీద వేలు పెట్టి వెనక్కి నెట్టాను.. నవ్వుతూ వెనక్కి పడిపోయింది.. నా బంగారమే.. అని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని బాత్రూం లోకి వెళ్లి షవర్ ఆన్ చేసాను కావాలనే చల్లటి నీళ్లు పెట్టుకున్నాను.. అక్షిత పోయి మూడు నెలలు అవుతుంది నా వల్ల కావట్లేదు నేనింకా సూసైడ్ చేసుకోకుండా బతికున్నాను అంటే దానికి ఒకే ఒక్క కారణం చిన్ను.. ఏడుస్తూనే స్నానం చేసి పక్కనే నిలువుగా ఉన్న అద్దంలో నా మొహం చూసుకుని ఒక సారి నవ్వడానికి ప్రయత్నించాను.
ఆ ఆద్దంలోకి చూడగానే అక్షిత నగ్నంగా నన్ను వెనక నుంచి వాటేసుకోవడం కనిపించింది ఆరేళ్ల మా దాంపత్యంలో అక్షిత బాత్రూంలో అద్దం కావాలని ఏరి కోరి పెట్టించుకుంది మా ఇద్దరి దెంగులాట చూసుకోడానికి. అది గుర్తుకు రాగానే నా మొహంలోకి నవ్వొచ్చింది చిన్నగా ఒకసారి నా ఒంటిని తడుముకుని అద్దంలో ఉన్న అక్షిత నుదిటికి ముద్దు పెట్టినట్టు ఫీల్ అవుతూ అద్దానికి ముద్దు పెట్టి బాత్రూం లోనుంచి బైటికి వచ్చాను
చిన్నూ అప్పటికే నిద్ర పోయింది, ఫ్యాన్ గాలికి తన జుట్టు మొహం మీద పడుతుంటే చెవి కిందకి సర్ది తడిచిన టవల్ తీసేసి, రగ్గు మెడ వరకు కప్పాను, అటు పక్కకు తిరిగి ముడుచుకుని పడుకుంది ముద్దుగా
బట్టలు వేసుకుని చిన్నూ పక్కన కూర్చుని ఫోన్ చూసాను, ఏవేవో మెయిల్స్ కంపెనీ నుంచి మేనేజర్ల నుంచి మెసేజెస్… వందల కొద్ది నోటిఫికేషన్స్ అన్నీ క్లియర్ చేసి ఫోన్ పక్కన పడేసి నిద్రపోతున్న చిన్నూ మొహం చూస్తూ కూర్చున్నాను.
హాయిగా నిద్రపోతున్న చిన్నూని చూస్తూ ఉంటే నాకు కూడా నిద్ర ఒచ్చి కళ్ళు మూసుకున్నాను.. మళ్ళీ అక్షిత జ్ఞాపకాలు
ప్రతీ నిమిషం నేను ఏ పనిలో ఉన్నా ఏం ఆలోచిస్తున్నా అందులో అక్షితనే కనిపిస్తుంది నాకు. నాక్కావాల్సింది అదే నిమిషం కూడా తనని మర్చిపోడం నాకు ఇష్టం లేదు. నిజం చెప్పాలంటే మనకిష్టమైన వాళ్ళైనా.. దెగ్గరి వాళ్ళైనా… ఎవరైనా సరే… మనిషి పోయాక కొన్ని రోజులు భాధపడతాం ఆ తరువాత అలవాటు పడతాం, ఆ తరువాత మర్చిపోతాం.ఇక ప్రతి సంవత్సరం వారి పేరు మీద చికెనో మటనో వండుకుని తింటాం ఇదే జరిగేది.. అదే నా భయం కూడా.. ఎక్కడ అక్షిత నా ఊహల్లో నుంచి వెళ్ళిపోద్దో అని.
ప్రతి ఒక్కరికి నేనంటే జాలి, అందరూ నన్ను జాలిగా చూస్తుంటే నాకు అదో సింపతీ దొరికినట్టు నేను కూడా నటించేవాడిని.. ఎందుకు ఇంతలా బాధ పడాలి అంటే నా వల్ల కావట్లేదు… అంతలా అక్షిత మీద తను చూపించే ప్రేమ మీద అలవాటు పడ్డాను, ఆధారపడ్డాను.
అస్సలు అక్షితని కలవడం కూడా చాలా విచిత్రంగా కలిసాను.. మా తాతల నుంచి వచ్చిన వందల కోట్ల ఆస్తిని కరిగించే పనిలో నేను చదువుకుంటా అని ఫారెన్ వెళ్లి చదవాల్సిన చదువు చదవకుండా నాకు నచ్చిన కోర్స్ అందులోనూ మల్టీపుల్ కోర్సులు చేస్తూ అక్కడి సెక్స్ కోర్సులను ఎంజాయ్ చేస్తున్నాను.. చాలా మంది అమ్మాయిలని నా పక్కలో పండేసుకున్నాను చాలా డబ్బులు తగలేసాను ఎన్ని చేసినా ఎంత ఎంజాయ్ చేసినా ఎంత మందిని దెంగినా నాకు మనసులో ఎక్కడో వెలితి.. వీళ్లంతా నా చేతిలో ఉన్న డబ్బు కోసం వచ్చేవాళ్ళు నేనూ అంతే వాళ్ళకి అవసరమైన డబ్బు పారేసి నాకు కావాల్సిన ఆనందం వెతుక్కునే వాణ్ని.
ఒకసారి ఇండియాలో ఉన్న నా ఫ్రెండ్ తొ వీడియో కాల్లో మాట్లాడుతుంటే వాడి రూంలో గోడ మీద ఒక ఫోటో కనిపించింది.. నలుగురు అమ్మాయిలు ఒకరినొకరు కౌగిలించుకున్న ఫోటొ అందులో మూడో అమ్మాయే అక్షిత.
తన గురించి అడిగితే వాళ్ళ చెల్లెలి ఫ్రెండ్ అని తెలిసింది కొంచెం సేపు వాడితో కాల్ మాట్లాడి పెట్టేసాననే కానీ నా మైండ్ మొత్తం ఆ అమ్మాయే నిండిపోయింది.. అంత కంటే అందగత్తేలతొ మంచం పంచుకున్న అనుభవాలు నాకు కోకొల్లలు కానీ ఈ అమ్మాయి నన్ను.. నన్ను..
ఆ రోజే మొదటి సారి ఒక అమ్మాయి ఫోన్ చేసి నైట్ కి రమ్మంటావా అని అడిగితే వద్దన్నాను.. రాత్రంతా ఆలోచిస్తూ కూర్చున్నా ఒక వేళ ఆ అమ్మాయికి బాయ్ ఫ్రెండ్ ఉండుంటే ఆల్రెడీ లవ్ లో ఉండుంటే అప్పుడు.. అని ఏదేదో ఆలోచిస్తూ చివరికి ఏదైతే అది అయ్యింది అని మూటముళ్ల సర్దుకుని ఇంటికి బైలదేరాను.“నాన్న.. నాన్న.. లే.. నాన్న..”
మెలుకువ వచ్చి చూసాను చిన్నూ లేచేసింది…
చిన్ను : ఏంటి నాన్నా ఇలా పడుకున్నావ్ చూడు లేట్ అయిపోయింది నన్ను లేపొచ్చు కదా పద పద లేట్ అవుతుంది..
లేచి ఇద్దరం రెడీ అయ్యి ఇంటి బైటికి వచ్చాం.. అప్పుడే అక్క కార్ దిగుతూ కనిపించింది..
అక్క : ఏరా ఏంటి ఏటో బైలుదేరినట్టున్నారు
చిన్నా : ఊరికే అలా తిరిగేసి వద్దామని అడిగింది నీ కోడలు.. అలా వెళ్లి వచ్చేస్తాం అక్కా..
అక్క : ఇంద.. అని తన కార్ కీస్ ఇచ్చింది.. నేను తీసుకునే లోపే చిన్నూ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి నా కార్ దెగ్గర నిల్చుంది.
చిన్నా : వద్దులే అక్కా.. దానికి ఆ కార్ లోనే వెళ్లాలని ఉంది నువ్వెళ్లు.. అని కిందకి చూసాను, అక్క కార్ టైర్ పంచర్ అయ్యింది.. అక్కా.. నీ కార్ టైర్ పంచర్.. అలానే నడుపుకుంటూ వచ్చేసావా..?
అక్క : లేదే.. ఇప్పుడుదాకా బానే వచ్చానే.. ఇప్పుడు ఇందాక కీస్ కింద పడ్డప్పుడు కూడా గమనించాను టైర్ బానే ఉన్నట్టు అనిపించిందే.. సరేలే.. తరువాత చూసుకుందాం.. అమ్మెక్కడా..?
చిన్నా : ఇంట్లో…
అక్క : (ఇంట్లోకి వెళుతు) ఏంటే.. నన్ను పలకరించవా..?
నేను చిన్నగా నవ్వి నా కార్ దెగ్గరికి వెళ్లి లాక్ ఓపెన్ చెయ్యగానే చిన్నూ డోర్ తీసుకుని కూర్చుంది.. నేను చిన్నూని చూస్తూ నవ్వుతూ వెళ్లి డ్రైవర్ సీట్ లో కూర్చున్నాను..
చిన్నా : చిన్నూ.. అత్తని అలా పలకరించకుండా వచ్చేసావేంటి?
చిన్నూ ఏం మాట్లాడలేదు
చిన్నా : ఏమైంది తల్లీ..
చిన్నూ : నీ ముందు నాతో అందరూ బానే ఉంటారు నాన్న.
చిన్నా : మరి నేను లేనప్పుడు?
చిన్నూ తల దించుకుంది…
చిన్నా : తిడతారా?
చిన్ను : లేదు..
చిన్నా : కొడతారా?
చిన్ను : లేదు..
చిన్నా : మరి కోపంగా చూస్తారా..?
చిన్ను : లేదు..
చిన్నా : మరింకేంట్రా..
చిన్ను : ఏమో నాకు తెలీదు.. కానీ..
చిన్నా : ఆ.. కానీ..
చిన్ను : ఏం లేదు.. నువ్వు పోనీ.. అని నా భుజం కొరికింది..
చిన్నా : అబ్బా.. రాక్షసి..
చిన్ను : హి హి హి…
నేను కార్ స్టార్ట్ చేసి ముందుకు పోనించాను.. చిన్నూ ఇంకా నవ్వుతూనే ఉంది దానికి నేను నాకింకా నొప్పి అన్నట్టు నటిస్తున్నాను.. అలా ఇద్దరం నవ్వుకుంటుంటే.. చూసి చూడనట్టు కార్ అద్దంలో చూసాను.. అక్షిత నవ్వుతున్న మొహం కనిపించింది ఎలా అంటే ఎప్పుడు మా ఇద్దరినీ చూసి నవ్వుతున్నట్టే అనిపించింది.. ఒక్కసారి భ్రమలో వెనక్కి తిరిగి చూసాను.. ఎవ్వరు లేరు.. నా మొహంలో నవ్వు పోయింది.. మళ్ళీ అద్దంలోకి చూసాను మామూలుగానే ఉంది.. చిన్నూ మాట్లాడుతుంటే ఊ కొడుతూ కార్ నడుపుతున్నాను
అక్షిత మమ్మల్ని వదిలేసి వెళ్లిపోయినప్పటి నుంచి ఈ మూడు నెలలు అస్సలు ఎలా గడిచిపోయిందో కూడా తెలీదు.. ఒక పక్క నా బాధ ఇంకో పక్క చిన్ను బాధ పడలేక కోపం వచ్చేసేది ఎవరి మీద చూపించాలో కూడా తెలీదు..
రెండు నెలల తరువాత చిన్నూకి.. అమ్మ మనమీద కోప్పడి వెళ్ళిపోయింది.. మళ్ళీ నువ్వు నేను సంతోషంగా ఉంటే తిరిగి వచ్చేస్తుందట అప్పటి వరకు రాదట అని చెప్పాను.. ఇది జరిగి… వారమే అవుతుంది..
అప్పటి నుంచి చిన్నూ మళ్ళీ ఆక్టివ్ గా మారిపోయింది, తన నవ్వు చూసే నేనూ కొంచెం తెరుకున్నది.. మళ్ళీ చిన్నగా ఆలోచించడం మొదలు పెట్టాను.. ఇంతలో అక్షిత చదువుకున్న కాలేజ్ కనిపించింది..
చిన్నా : చిన్ను.. ఐస్ క్రీం తింటావా.. సేమ్యా ఐస్ క్రీం అంటే అమ్మకి చాలా ఇష్టం
చిన్ను : అవునా.. నాకెప్పుడూ చెప్పలేదే
చిన్నా : అయితే మీ అమ్మ గురించి నీకేం తెలీదన్నమాట..
చిన్ను : ఆ తెలుసు.. గుర్తొచ్చింది.. అప్పుడు చెప్పింది కానీ నేనే మర్చిపోయా.. కోనివ్వు తింటాను..
దాని అమాయకత్వానికి నవ్వుకుంటూ కార్ కాలేజ్ ముందు ఆపి అక్కడ కాలేజ్ ముందు ఉన్న బడ్డీ కొట్టులో ఉన్న తాత దెగ్గరికి వెళ్లి సేమ్యా ఐస్ క్రీం తీసుకుని ఆయనని పలకరించి వచ్చానుచిన్నూ నా చేతిలో ఉన్న ఐస్ క్రీం తీసుకుంటూ “నాన్నా నీకు ఆయన తెలుసా?” అని అడిగింది.. నవ్వుతూ చిన్ను చెయ్యి పట్టుకుని కాలేజ్ లోపలికి తీసుకెళ్ళాను
చిన్నా : ఆ తాత బడ్డీ కొట్టు ఇప్పటిది కాదు తల్లీ.. అమ్మ ఇక్కడ చదుకువున్నప్పటి నుంచి ఇక్కడే ఐస్ క్రీం అమ్ముతున్నాడు.. అమ్మ రోజు ఇక్కడే కాలేజ్ అయిపోయాక ఐస్ క్రీం తింటూ ఇంటికి వెళ్ళేదట
చిన్నూ : ఇది అమ్మ స్కూలా.. భలే ఉంది… నాన్నా.. నేను ఇక్కడే చదువుకుంటా నాన్నా
చిన్నా : అలాగేలే.. నీకోకటి చెప్పనా అమ్మ బ్యాగ్ ఎలా వేసుకునేదో
చిన్ను : ఆ.. ఎలాగ..
చిన్నా : అప్పుడు తెల్ల కాటన్ బ్యాగులు ఉండేవి వాటికీ జిప్ ఉండేది కాదు ఐరన్ క్లిప్పులు ఉండేవి చాలా పెద్దగా ఉండేవి.. దానికి అటు చివర నుంచి ఇటు చివరి వరకు పెద్ద హ్యాండిల్ లాగ ఉండేది తాడు అది మీ అమ్మ మాడు మీదకి వేసుకుని ఊపుకుంటూ నడిచేది.. ఇలా అని ముడ్డి ఊపుతూ నడిచాను
చిన్ను : హిహి…. హిహి.. హి.. నాన్నా.. అమ్మ ఇక్కడ ఉండుంటే నిన్ను కొట్టేది.. భలే చేసావ్.. మళ్ళీ.. మళ్ళీ..
చిన్నా : ఆమ్మో.. నువ్వు లేచిన దెగ్గర నుంచి ఏం తినలేదు.. ముందు ఏమైనా తిందాం పదా అంటూ.. నవ్వుతున్న నా కూతురిని భుజానికి ఎత్తుకుని ఒకసారి అక్షిత కాలేజ్ మొత్తం తిప్పి చూపించి.. కార్ ఎక్కించి హోటల్ కి తీసుకెళ్ళాను.
చిన్నా ఇంట్లో
“అమ్మా.. ఇంకా ఎన్ని రోజులు త్వరగా ఆ పిల్ల రాక్షసిని వదిలించు.. రెం డోం దల కోట్లు.. ఇంత చేసి వేస్ట్ అయ్యేలా ఉంది.”
కవిత : నువ్వేం కంగారు పడకు, మీ నాన్న వాళ్ళతో మాట్లాడ్డానికే వెళ్ళాడు.. సంబంధం ఖాయం చేసుకునే వస్తాడు.. మనం ఈ పిల్లని చిన్నా గాడికి దూరం చెయ్యాలి అది ఎలాగో ఆలోచించు.
కవిత : హారిక.. మీ ఆయన ఏమంటున్నాడు.
హారిక : ఏమంటాడు… డబ్బులు మన చేతికి ఎప్పుడు వస్తాయా అని ఎదురుచూస్తున్నాడు.
కవిత : అది అంత తెలికైన విషయం కాదు.. వాళ్ళ ఆస్తికి ఆ అమ్మాయి ఏకైక వారసురాలు కాబట్టి తన పేరు మీద రాస్తారు లేక తదనంతరం వచ్చేలా చూస్తారు.. మనం ఇక్కడ నుంచి చాలా జాగ్రత్తగా పనులు చేసుకుంటూ పోవాలి.. ఇంకో విషయం ఏది మీ తమ్ముడికి డౌట్ రాకుండా చెయ్యాలి.
హారిక : వాడింకా అది పోయిన షాక్ లో నుంచి బైటికి రాలేదు.. నిన్నేం అడగలేదా ఎలా జరిగింది ఎందుకు ఇలా అయ్యింది అని
కవిత : లేదు.. ఇంత వరకు ఆ విషయాల గురించి అలోచించలేదనుకుంటా.
హారిక : అస్సలు వచ్చిన విషయం మర్చిపోయా.. భైరవ చచ్చిపోయాడట.. తెలిసిందా నీకు?
కవిత : ఏ భైరవ..?
హారిక : అదేనే.. అక్షిత డ్రైవర్.. అది చచ్చాక వాడేగా అంతా సెటప్ చేసాడు.
కవిత : హా.. వాడా.. ఎలా పోయాడట (అంటూ లేచి గ్లాస్ లో కూల్డ్రింక్ పోస్తూ అడిగింది)
హారిక : ఏమో.. ఎవరో దారుణంగా చంపేశారట..
కవిత : (గ్లాస్ హారిక చేతికి అందిస్తూ) మనకంటే దారుణంగా నా..? (అని నవ్వింది )
హారిక : అవును మా.. కాళ్ళు ఒక చోట చేతులు ఒక చోట తల ఇంకో చోట దొరికిందట.. బాడీలో అన్నీ పార్టులు దొరకడానికే నాలుగు రోజులు పట్టింది అన్నారు.
కవిత : అంత కక్ష పెట్టుకుని చంపేంత శత్రువులున్నారా వాడికి.. అయినా పోనీలే.. మనకి సాక్ష్యంగా వాడొక్కడే ఉంది.. ఐదు కోట్లు తీసుకున్నాడు వెధవ కనీసం అనుభవించాడో లేదో
ఒక భయం పోయింది.. వాడు మళ్ళీ ఈ విషయమై బ్లాక్మెయిల్ చేస్తే నేనే చంపెద్దామని అనుకున్నాను.. ఆయుష్షులేక ముందే పోయాడు.
హారిక : చిన్నూ సంగతి ఏం ఆలోచించావ్.
కవిత : అదేనే ఏం తోచట్లేదు.. అది నిమిషం కూడా చిన్నా గాడిని వదలదు.. వాడు అంతే.. అక్షిత పోయిన దెగ్గర నుంచి దాన్ని క్షణం కూడా వదలట్లేదు.. మనకి ఇదొక్కటే అడ్డు ఇది ఉంటే వాడు రెండో పెళ్ళికి ఒప్పుకోడు.
హారిక : పోనీ…
కవిత : వద్దు వాడు బాధ పడతాడు.
హారిక : ఇప్పుడు బాధపడట్లేదా.
కవిత : పెళ్ళాం వేరు.. ఒకటి పోతే ఇంకోదానితొ సర్దుకుంటారు కానీ పిల్లలకి ఏమైనా అయితే తట్టుకోలేరు.
హారిక : మరి ఏం చేద్దాం..?
కవిత : చూద్దాం.. ముందు మీ నాన్నని రాని.. ఆ తరువాత ఆలోచిద్దాం.
హారిక : సరే అయితే నేను వెళుతున్నా… ఇందాక నా కార్ టైర్ పంచర్ అయ్యింది.. నీ కార్ తీసుకెళ్తున్నా.. అలాగే ట్యూబ్ లెస్ టైర్ పంచర్ అయిన వెంటనే అంత త్వరగా గాలి ఎలా పోయిందో ఒకసారి కనుక్కో.. అని హారిక వెళ్ళిపోయింది.కార్ హోటల్ ముందు ఆపి ఇద్దరం దిగి, చిన్నూని ఎత్తుకుని లోపలికి వెళ్లాను.. ఇద్దరం పక్క పక్కన కూర్చుని కొన్ని వాటర్ అందిందిస్తే తాగింది.. వెయిటర్ వచ్చి మా టేబుల్ దెగ్గర నిల్చున్నాడు.
చిన్నా : చిన్నూ.. ఏం తింటావ్.. ఇడ్లీ.. దోశ.. పూరి.. బొండా..
చిన్ను : ఇడ్లీ.. కానీ నాన్న.. నాకు కూడా అమ్మకి తినిపించినట్టే తినిపించు.
చిన్నా : అలాగే.. తమ్ముడు టు ప్లేట్స్ ఇడ్లీ పట్రా..
ఐదు నిమిషాలకి వెయిటర్ వచ్చి ఇడ్లీ సెర్వ్ చేసి పక్కన నిల్చున్నాడు నేను స్పూన్ తొ ఇడ్లీ కట్ చేసి చిన్నూ నోటికి అందించాను..
చిన్నూ : ఇలా కాదు నాన్న నువ్వు అమ్మకి తినిపించావ్ గా అలా
చిన్నా : ఇలాగే తల్లీ.. నువ్వు నోరు తెరు..
చిన్ను : కాదు.. ముందు నువ్వు ఇడ్లీ తిని అది అమ్మ నోటికి అందిస్తావ్ తినమని స్పూన్ లేకుండా… నాకు అలానే కావాలి.
చిన్నా : ష్.. ష్…షు.. అని చిన్నుని ఆపి పక్కకి తిరిగి చూసాను వెయిటర్ నన్నే చూసి నవ్వుతున్నాడు.. తమ్ముడు నువ్వు వెళ్ళు రా బాబు.. పరువు పోతుంది.
వెయిటర్ : హహ.. సారీ అన్న.. అని నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
చిన్నా : చిన్నూ.. నేనెప్పుడూ అలా అమ్మకి తినిపించలేదే
చిన్ను : లేదు నేను చూసాను.. ఇదే హోటల్లో నేను నిద్రపోయి అప్పుడే లేచాను.. నువ్వు అలానే మమ్మీకి తినిపించావ్.. అంతేకాదు నేను ఇంట్లో కూడా చాలా సార్లు చూసాను.
నేను తల పట్టుకున్నాను.. ఈ సోది మొహంది.. దీనికి అన్నిటిలో రొమాన్స్ కావాలి అని నవ్వుకుని..
చిన్నూ… మనం ఒక గేమ్ ఆడదాం సరేనా..
చిన్ను : ఏం గేమ్.
చిన్నా : నేను నా నోటితో ఇటు ఇడ్లీని పట్టుకుని ఉంటా నువ్వు అటు నుంచి అలానే పట్టుకోవాలి.. నేను చిటిక వెయ్యగానే ఎవరు ఎక్కువగా ఫాస్ట్ గా తింటారో వాళ్లే విన్నర్.. ఓకే.. నా..
చిన్ను : హా.. ఓకే ఓకే.
చిన్నా : సరే.. దా.. నువ్వు రెడీయేనా.. అని చిటికె వేసాను.. ఓ.. చిన్నూ నువ్వే గెలిచావ్.. మళ్ళీ.. అంటూ అలా ఇద్దరం టిఫిన్ కానించేసి అక్కడనుంచి బైట పడ్డాం.. కార్ లో ఉండగానే.. చిన్ను నెక్స్ట్ ఎక్కడికి అని అడిగింది..
చిన్నూ : నాన్నా తరువాత ఎక్కడికి?
చిన్నా : తరువాత… ఎక్కడికెళదాం.. ఆ.. నిన్నోక ప్లేస్ కి తీసుకెళ్తా పదా… నాకు మీ అమ్మకి మాత్రమే తెలుసు ఇంకెవ్వరికి తెలీదు చూస్తావా.
చిన్ను : అవునా.. నాకు తెలీదే.. అమ్మకి నువ్వే బెస్ట్ ఫ్రెండ్ అన్నీ నీకే తెలుసు నాకేం తెలీదు.. ఛ.
చిన్నా : అందుకేరా నీకు అన్నీ చూపిస్తుంది.. ఇప్పుడు నాకు తెలిసినవి అన్నీ నీకు తెలిసాయనుకో అప్పుడు మనం ముగ్గురం బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ అయిపోతాం సరేనా..?
చిన్ను : హ్మ్..
చిన్నా : చూడు తల్లీ ఇవ్వాళ నీకు నేను అన్నీ చెప్తా.. ఎలాగో మీ మమ్మీకి ఏమిష్టమో నాకు తెలీదు కదా అప్పుడు నువ్వే ఎక్కువ బెస్ట్ ఫ్రెండ్ అవుతావు..
చిన్ను : అవును కదా.. సరే అయితే అని మళ్ళీ మొహంలోకి నవ్వు తెచ్చుకుందిచిన్నా : బంగారం మీ అమ్మకి ఏమేమి ఇష్టమో నాకు చెప్పవు ప్లీజ్..
చిన్ను : సరే.. నువ్వు నాకు కొంచెం చెప్పావు కాబట్టి నేను కూడా చెప్తాను.. అడుగు..
చిన్నా :
సరే అమ్మకి ఇష్టమైన కలర్
” లైట్ పింక్.. నీకు బ్లాక్ ”
బట్టలు
“టీ షర్ట్ జీన్స్.. నీకు కూడా”
హ్మ్.. మరి ఫ్లవర్
“అమ్మకి బ్లాక్ రోజ్ అంటే ఇష్టం, నీకు మల్లెపూలు”
నాకు పోరబోయి.. కార్ రోడ్ పక్కకి ఆపేసాను.. (నవ్వుతూ) చిన్నూ ఎవరు చెప్పారే నాకు మల్లెపూలు అంటే ఇష్టమనీ…
చిన్నూ : అమ్మ చెప్పింది, నీకు అవంటే ఇష్టమని ఏమైంది నాన్నా..?
చిన్నా : ఏం లేదు.. (దొంగముండకి పిల్లలకి ఏం చెప్పాలో ఏం చెప్పకూడదో కూడా తెలీదు దీనికి) చిన్నూ.. నాకు రెడ్ రోజ్ అంటే ఇష్టం సరేనా
చిన్ను గట్టిగా నవ్వింది… మళ్ళీ కార్ రోడ్ మీదకి తీసుకొచ్చి చెరువు దెగ్గరికి వెళ్లే రోడ్ కాకుండా దాని పక్క రోడ్లోకి పోనించాను.. నేరుగా వెళ్లి చెరువుకి ఇంకో వైపు దెగ్గర కార్ ఆపి చిన్నుని ఎత్తుకుని చిన్నగా ఒక్క అడుగు వెడల్పు ఉండే గట్టు మీద నడుస్తూ చెట్లలోపలికి వెళ్లాను.. ఇక్కడికి వచ్చి చాలా రోజులైంది పచ్చటి వాతావరణం చుట్టు చెరువు వల్ల చల్లటిగాలి వీస్తుంది.. ఎంత ఎండ కొట్టినా ఆ ఎండని కప్పేసే అన్ని చెట్లు వాటి ఆకుల వల్ల అదో రకమైన వాతావరణం.
చిన్నూ : భయంగా ఉంది నాన్న.
చిన్నా : ఏం ఉండదు.. నేను ఉన్నా కదా.. ఇక్కడికి ఎవ్వరు రారు అందుకే అమ్మా నేను ఇక్కడికి వస్తాం.
చిన్ను : ఎవ్వరు రాని చోటుకి మీరిద్దరూ రావడం దేనికి?
చిన్నా : (అన్నీ నీ పోలికలేనే దీనికి) హ్మ్.. ఏం చెప్పాలే నీకు ఏం తట్టట్లేదు.. ఆ.. అది అమ్మా నేను ఇక్కడికి వచ్చి గోళీలాట ఆడేవాళ్ళం.. అందరూ ఉన్నారనుకో గోళీలు తీసుకుంటారు కదా అందుకే మేము ఇద్దరమే ఇటు వచ్చేవాళ్ళం.. అదిగో అక్కడ పెద్ద చెట్టు తొర్ర ఉంది కదా అందులోనే కూర్చునేవాళ్ళం.
చిన్ను : అవునా.. మరీ..
చిన్నా : (ఆమ్మో మళ్ళీ ప్రశ్నలు) అది సరేలే కానీ చిన్ను ఇందాక ఎందుకమ్మా కార్లో నవ్వావ్?
చిన్ను : (మళ్ళీ నవ్వింది) అమ్మ చెప్పింది.. నీకు మల్లెపూలు అని నీతో చెప్తే.. కాదు రెడ్ రోజ్ అంటావని చెప్పింది సరిగ్గా అలానే నువ్వు చెప్పేసరికి నవ్వు వచ్చింది నాన్నా.. అంటూ చిన్నూ నా సంక దిగి చెట్టు తొర్ర దెగ్గరికి పరిగెత్తింది..
చిన్నా : చిన్నగా తల్లీ.. ఒసేయ్ అక్షితా నిన్ను.. ఒక్కసారి కనిపించవే నీ సంగతి చెప్తా అని తిట్టుకున్నా.
ఇంతలో వర్షం మొదలయింది గాలి వీచడం ఆగింది చెట్టు తొర్రలో నుంచి ఏదో పొగ రావడం చూసాను.. చిన్నూ ఆగు అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ చిన్నుని పట్టుకుని తొర్రలో చూసాను అక్షిత కూర్చుని ఉంది మొహం భయంకరంగా.. కళ్ళ నిండా నీళ్లతో.. అది అక్షత నా అక్కు.. చిన్ను చెయ్యి వదిలి తొర్ర దెగ్గరకి పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లాను.. వెళ్లి చూసేసరికి అక్కడ ఏం లేదు ఇందాక నేను చూసిన పొగ కూడా లేదు.. వర్షం ఆగిపోయింది.. చుట్టూ చూసాను అంతా ప్రశాంతంగా మారిపోయింది కానీ నాలో అలజడి మొదలయింది.. అది భ్రమ కాదు.. నాకు తెలుసు ఇలాంటి భ్రమలు నేను ఎన్నో చూసాను అక్షిత తాలుకు జ్ఞాపకాలు ఎన్నో ప్రతీక్షణం నా కళ్ళముందు కదలాడుతూనే ఉన్నాయి.. ఉంటాయి కూడా, కానీ ఇది అలా కాదు.. నా మనసు దీన్ని భ్రమ అంటే ఒప్పుకోవట్లేదు.
నిజామా కలా… అక్షిత.. నేను చూసాను.. అది భ్రమ కాదు.. నా ఒళ్ళంతా చెమటలు చిన్నగా మోకాళ్ల మీద కూర్చున్నాను.. వెనక నుంచి చిన్నూ చెయ్యి నా భుజం మీద పడేసరికి తెరుకుని చిన్నూని ఎత్తుకుని కార్ దెగ్గరికి వెళ్లి చిన్నూని లోపల కూర్చోపెట్టాను.. చిన్నూ ఏదో మాట్లాడుతుంది కానీ వినిపించుకోలేదు కార్ తీసి నేరుగా ఇంటికి పోనించాను.
సరాసరి నేరుగా ఇంటికి వచ్చి చిన్నూని రూంలో పడుకోబెట్టాను.
చిన్ను : ఏమైంది నాన్న
చిన్నా : అర్జెంటు పని ఉందిరా తల్లీ, మనం మళ్ళీ వెళదాం.
చిన్ను : అదేంటి నాన్న…
చిన్నా : అమ్మ కోసంరా తల్లీ
చిన్ను : అమ్మని తీసుకురావడానికా
చిన్నా : వెతకడానికి వెళుతున్నాను, నువ్వు జాగ్రత్తగా ఇంట్లోనే ఉంటానని ప్రామిస్ చేస్తే నేను హ్యాపీగా వెళతాను.
చిన్ను : ప్రామిస్ నాన్న, నువ్వు వెళ్ళు.. నేను అమ్మ కోసం ఇక్కడే ఉంటాను కనిపించగానే ఇక్కడికే తీసుకొచ్చేయి.
చిన్నా : అలాగే తల్లీ అంటూ నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని, బైటికి వచ్చి అమ్మ కోసం చూసాను. రూంలో రెస్ట్ తీసుకుంటుంది.చిన్నా : అమ్మా
కవిత : చెప్పు నాన్న
చిన్నా : నేను పని మీద బైటికి వెళుతున్నాను, చిన్నూ ఒక్కటే ఉంది జాగ్రత్త తనని నీ దెగ్గరే పెట్టుకో.
కవిత : అలాగే నాన్న, మళ్ళీ నువ్వు తెరుకుని బైటకి వెళ్ళడం ఇవ్వాలె.. చాలా సంతోషంగా ఉంది నిన్ను ఇలా చూడటం.
చిన్నా : జాగ్రత్త ఎప్పుడు తనతోనే ఉండు.
కవిత : అలాగేరా.. ఎందుకు అంతలా చెప్తున్నావ్?
చిన్నా : ఏం లేదు నేను వెళుతున్నా బై.. అని బైటికి నడుస్తుంటే నాన్న ఎదురు వచ్చాడు.
సూర్య : ఏరా..
చిన్నా : నాన్న ఎక్కడికి వెళ్ళావ్
సూర్య : నువ్వు చెయ్యాల్సిన పనులన్నీ నేను నెత్తిన వేసుకున్నాను, తప్పుతుందా… ఎక్కడికో వెళ్తునట్టున్నావ్.
చిన్నా : కొంచెం పని ఉంది, మళ్ళీ వస్తాను.. అని బైటికి నడిచి కార్ తీసాను సిద్ధాంతిని కలవడానికి.
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
సూర్య కొడుకుతొ మాట్లాడి అక్కడ నుంచి నేరుగా తన రూంకి వెళ్ళిపోయాడు కానీ కవిత కనిపించకపోయేసరికి అన్నీ రూములు వెతుకుతూ చిన్నా రూంలో చిన్నుతొ మాట్లాడుతూ కనిపించింది. వెళ్లి పక్కన కూర్చున్నాడు.
కవిత తన మొగుడిని చూసి చిన్నూతొ.. “చిన్ను.. తాత వచ్చాడు అన్నం పెట్టి వస్తాను నువ్వు పడుకో” అని జో కొట్టి లేచి బైటికి వచ్చింది.
కవిత బైటికి వచ్చి సూర్య చెయ్యి పట్టుకుని వాళ్ళ రూంలోకి లాక్కుపోయింది.
కవిత : ఏమైంది వాళ్లు ఒప్పుకున్నారా
సూర్య : చెప్పాను, ఆ అమ్మాయికి సంబందాలు వచ్చినా అన్నీ వద్దని చెప్తుందట.. ఆ అమ్మాయి నాన్న కూడా చెప్పాడు అమ్మాయి కూడా మనవాడిని ఇష్టపడిందట.. అంతా సెట్ అయ్యి పెళ్లి ఫిక్స్ చేసేసరికి మనోడు ఆ అనాధ పిల్లని మన ముందు పెట్టాడు.
కవిత : నాకు అవన్నీ కాదు కావాల్సింది, వాళ్లు ఆ అమ్మాయిని మనకి ఇవ్వడానికి ఒప్పుకున్నారా లేదా?
సూర్య : సుముఖంగానే ఉన్నారు, మనవాడిని తీసుకెళ్ళాలిగా?
కవిత : అదంతా నేను చూసుకుంటాను, ఇంతకీ వాళ్ళకి చిన్ను గురించి చెప్పారా..?
సూర్య : ఆ చెప్పాను, ఆ అమ్మాయికి ఏం పరవాలేదట కానీ వాళ్ళ అమ్మా నాన్న సంతోషంగా లేరు.
కవిత : దానికి పరిష్కారం నేను ఏదో ఒకటి ఆలోచిస్తానులే, నువ్వు నీ పని కానీ నేను అమ్మాయి మిగతా పనులు చూసుకుంటాం. ఇంతకీ ఆ అమ్మాయి మీతో మాట్లాడిందా తను మూగది కదా?
సూర్య : నాతో కాదు వాళ్ళ వాళ్ళతో చెప్పింది, వాళ్ళు నాకు చెప్పారు.
కవిత : మన అదృష్టమో ఏమో ఆ పిల్ల ఇప్పటికీ మన వాడిని కోరుకుంటుంది, ఒక్కటే కూతురు… పెళ్ళికి ముందే ఆస్తి మొత్తం తన పేరు మీద రాయమని చెప్పు మన కంపెనీతొ టై అప్ అవుతే ఇద్దరికీ లాభాలు అని చెప్పి ఒప్పించేయి, ఆ తరువాత ఒక్కొక్కళ్ళని చిన్నగా పైకి పంపుదాం.
సూర్య : అన్నీ అనుకున్నట్టు జరిగితే, నా అప్పులు తీరిపోతాయి..
కవిత : ఆ.. ఇందులో వాటాలు మళ్ళీ.. నీకు వంద నాకు యాభై అమ్మాయి హారిక కి యాభై.. ఆ డ్రైవర్ గాడికి ఐదు కోట్లు ఇచ్చాను వాడు పోయాడట.. ఖర్చులు మొత్తం నావి వచ్చే లాభాలు మీవి.. అలా సాగుతున్నాయి మీ ఆటలు.
సూర్య : అన్నీ మనకేలేవే.. సరే.. మరి.. ముందు వాడిని ఒప్పించండి
కవిత : వాడిని ఒప్పించాలంటే అడగాల్సింది వాణ్ని కాదు.. ముందు చిన్నూని ఒప్పించి తనతోనే అడిగించాలి.
సూర్య : నీకు ఇన్ని తెలివితేటలు ఎక్కడివే..
కవిత : పొగిడింది చాల్లే.. ఆ ప్రతాపమేదో మంచం మీద చూపించండి.
సూర్య : నీదే ఆలస్యం… అంటూ షర్ట్ విప్పుతూ మంచం మీద పడుకున్నాడు.
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
చిన్నా : హలో సుధీర్.. ఎక్కడ్రా
సుధీర్ : ఇంట్లోనే, చెప్పురా ఎన్ని రోజులైంది నీతో మాట్లాడి, చిన్ను ఎలా ఉంది.. ఇద్దరు ఇంటికి వచ్చెయ్యండి..
చిన్నా : లేదు, చెప్పేది విను.. నేను అర్జెంటుగా సిద్ధాంతి గారిని కలవాలి ఏర్పాటు చేయగలవా?
సుధీర్ : అలాగా.. ఒక్క నిమిషం ఉండు కనుక్కుంటాను.
నేను నేరుగా సుధీర్ గాడి ఇంటికే వెళ్లిపోయాను.. ఇంతలో సుధీర్ కాల్ చేసాడు..
సుధీర్ : రేయ్.. ఎక్కడా?
చిన్నా : నీ ఇంటి ముందే.. గేట్ తీస్తే లోపలికి వస్తాను..
సుధీర్ : వస్తున్నా…
వాడు వచ్చి గేట్ తీస్తే సుధీర్ తొ పాటు ఇంట్లోకి వెళ్లాను..
చిన్నా : ఏంటి లేరా ఇంట్లో ఎవ్వరు..?
సుధీర్ : అందరూ మా బామ్మర్ది పెళ్లికి వెళ్లారు..
చిన్నా : మరి నువ్వు పోలేదే..?
సుధీర్ : నేను పోతే ఈ వర్క్ ఎవరు చేస్తారు.. అని టేబుల్ మీద ఆఫీస్ ఫైల్స్ చూపించాడు.. నన్ను ఒక్కన్నే వదిలేసారు… నువ్వు ఆఫీస్ కి రావట్లేదు అంకుల్ కూడా రావట్లేదు.
చిన్నా : అదేంటి నాన్న ఆఫీస్ కి రావట్లేదా?
సుధీర్ : ఆయనని చూసి నెల అవుతుంది.
చిన్నా : అవునా..! ఎప్పటి నుంచి రావట్లేదు..
సుధీర్ : అక్షిత ఇన్సిడెంట్ నుంచి.
చిన్నా : అలాగా.. సరేలే.. ఇంతకీ సిద్ధాంతి గారితో మాట్లాడావా?
సుధీర్ : ఆయన ఇక్కడ లేరట.. రేపు వస్తా అన్నారు, నువ్వు ఇంటికి వెళతావా లేదా ఇక్కడే రెస్ట్ తీసుకో రేపు వెళ్లి మాట్లాడదాం.
చిన్నా : లేదు ఒకసారి ఫామ్ హౌస్ కి వెళ్ళొస్తాను..
సుధీర్ : ఇప్పుడు ఎందుకు అక్కడికి.
చిన్నా : ఏ ఏమైంది?
సుధీర్ : అక్షిత అక్కడే కదా చనిపోయింది.. అక్కడికి వెళ్లి మళ్ళీ అవన్నీ గుర్తు తెచ్చుకోవడం ఎందుకు అని..
చిన్నా : లేదు వెళ్ళాలి.. అని లేచి బైటికి వచ్చి కార్ తీసాను..ఫామ్ హౌస్ కి వెళ్లాను.. సెక్యూరిటీ గేట్స్ తెరిచారు… చాలా పెద్ద పాలస్ అప్పట్లో ఈ ఊరి రాజు గారి నుంచి మా తాతయ్య వాళ్ళ నాన్న దీన్ని కొన్నాడట.. చుట్టూ అన్నీ చెట్లు గార్డెన్ లా గడ్డి.. ఇంటి వెనక ఉన్న పెద్ద బావి.. అక్షితతొ నా మొదటి కలయిక జరిగింది ఇక్కడే.. ఒకసారి ఆ బావి చూడాలనిపించి కార్ ని ఇంటి చుట్టు ఉన్న గడ్డి మీదే నుంచి నేరుగా బావి దెగ్గరికే పోనిచ్చాను.
బావి కనిపించింది.. ఆపి కారు దిగి దాని ముందుకి వెళ్ళాను.. బావిలో ఒకసారి తొంగిచూసాను.. ఇలాంటి ఒక పెద్ద బావిని నేను ఎక్కడా చూడలేదు.. రాజుల కాలం నాటి బావి వంగి లోపాలకి చూసాను నీళ్లు చాలా ఫ్రెష్ గా ఉన్నాయి నా మొహం చాలా క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది..
ఇక్కడ నుంచే అక్షిత జారి పడిపోయింది, అదేంటో నాకు అర్ధంకాలేదు అస్సలు ఇన్ని రోజులు నాకు తట్టనేలేదు.
అక్షిత మంచి స్విమ్మర్.. గజఈతగాళ్ళతొ పోటీ పెట్టినా వాళ్ళతో సమానంగా ఈదగలదు అలాంటిది బావిలో పడి చనిపోయిందా.. ఒక్కొక్కటి ఆలోచించడం మొదలుపెట్టాను.. అన్నీ అనుమానాలు ప్రశ్నలు ఒకదానికొకటి సంబంధంలేదు.. అన్నిటికి లింకులు కలవటంలేదు.. అంతా అయోమయంగా ఉంది.
ఇంతలో గాలి వీచడం ఆగిపోయి వర్షం మొదలయ్యింది.. ఇందాక చెరువు దెగ్గర అక్షిత కనిపించినప్పుడు కూడా ఇలానే జరిగింది.. చుట్టు చూసాను ఈ సారి అది భ్రమ లేక నిజామా తెల్చుకోవాలని రెడీగా ఉన్నాను.. బావిలో నీళ్ల శబ్దం వినిపించి బావిలోకి తొంగి చూసాను.. నీళ్లు సుడిగుండంలా తిరుగుతున్నాయి నీళ్లలో ఏదో కనిపించింది అది నా అక్షితనెమో అని ఇంకొంచెం వొంగి చూసాను.. ఒక చెయ్యి నా మెడ పట్టుకుని బావిలోకి లాగేసింది.. ఆ సుడిలో తిరుగుతూ ఊపిరాడక రెండు నిమిషాలకి చిన్నగా నా కళ్ళు మూతపడటం నాకు తెలుస్తుంది.
అంతా చీకటి సడన్ గా ఏదో ఒక మెరుపులా కనిపించి మాయమైంది, కళ్ళు తెరిచి చూస్తే వెలుగు అంతా తెల్లగా కళ్ళు నలుపుకుని చూస్తే కాలేజీలో ఉన్నాను.
ఒక పక్క నేను అబ్బాయిల వైపు బెంచ్ మీద కూర్చుని అమ్మాయిల బెంచుల మీద నవ్వుతూ తన ఫ్రెండ్స్ ని నవ్విస్తూ మాట్లాడుతున్న అక్షితని చూస్తున్నాను.. నన్ను నేనే చూసుకుంటున్నాను.. వెళ్లి ముట్టుకోడానికి ప్రయత్నించాను కానీ దేన్ని ముట్టుకోలేకపోతున్నాను..
నాకు ఇంకా గుర్తే అది కాలేజీలో నా మొదటి రోజు, అక్షిత కోసం ఫారెన్ చదువులు ఎంజాయిమెంట్లు అన్నీ వదిలేసి తన వెనకపడుతూ తను చదివే కాలేజీలోనే తన క్లాస్ లోనే జాయిన్ అయ్యాను.
అప్పుడే సుధీర్ లోపలికి వచ్చి ఎక్కడా ఖాళీలేక నా పక్కన కూర్చున్నాడు.